წიგნი რომლის შესახებაც მინდა გიამბოთ ფილმად უკვე ნანახი მქონდა და შესაბამისად განწყობაც შექმნილი ასე ვთქვათ, მაგრამ სულ ტყუილად!
ვიქნები ბანალური და ვიტყვი რომ წიგნი ნამდვილად სულ სხვაა ვიდრე ფილმი. რაშია ამ წიგნის მთავარი საიდუმლო რითიც ასე აყვარებს თავს თითქმის ყველანაირ მკითხველს?! ამის ძალიან ბევრი მიზეზის ჩამოთვლა შემიძლია, პირველ რიგში ისევ ბანალური ვიქნები და ვიტყვი რომ ამ ამბავში ძალიან დიდი სიყვარული და მეგობრობაა გაშლილი, ის ოჯახური გარემო რომელიც ფენი ფლეგმა შექმნა წიგნის ფურცლებზე ძალიან რეალურია და შენ როგორც მკითხველს გიხმობს სტუმრად და თუკი ეწვევი აუცილებლად მოგიყვება ისე საინტერესო ამბებსა და ისტორიებს რომ გულგრილს არ დაგტოვებს, ვერც ეველინმა დატოვა ნინნი, სულმოუთქმელად სტუმრობდა მოხუცებულთა თავშესაფარს “ვარდების ტერასა” და გამოწერილი წამალივით იღებდა ახალ თავგადასავლებს ამერიკის სამხრეთში, პატარა ქალაქ უისელ სტოპის მცხოვრებთა შესახებ, რომლებსაც ძალიან უყვარდათ ამავე სახელწოდების კაფეში სტუმრობა და რუთისა და იჯის მასპინძლობა.
ფილში უამრავი პრობლემა საოცარი ოსტატობით წამოჭრა მწერალმა, მოქმედების ადგილმა თავისთავად იგულისხმა რასობრივი დისკრიმინაცია და მისი მსხვერპლი უკეთილშობილესი ადამიანები, ყველაზე ერთგულები და მზრუნველები.
“ცუდი ზანგი ეს უბრალოდ ცუდი ზანგია, ხოლო გარეწარი თეთრკანიანი ძაღლზე უფრო დაბლა დგას!”
“ვერ გაიგებ რა თევზი დაიჭირე, სანამ წყლიდან არ ამოიყვან!”
ას, ზედმეტი კილოგრამებით გამოწვეულ ბრაზს, სიბერეს თეთრი ჭაღარა თმებით, უიმედობას რომელსაც ისევ იმედი ენაცვლება, სამზარეულოდან გამოყოლილ გემრიელ არომატებს, პატარა კაფეს ფანჯარასთან მიდგმული მაგიდებით, სადაც ყველა ერთმანეთს იცნობს, გულწრფელ ღიმილს, საიდუმლოს შენახვის წმინდა რიტუალს… ეს ყველაფერი ერთადაა მოქცეული საავადმყოფოში მყოფი მოხუცი ნინის მოყოლილ ისტორიაში, რომელსაც ეველინს უზიარებს… 
კარგა ხანი გავიდა მაგრამ თუ თქვენ ჯერ კიდევ არ წაგიკითხავთ მინდა გითხრათ რომ უტკბესი სასუსნავი გელოდებათ, ბერძნული ფორთოხლებივით ხასხასა და არომატული ამბებით, ტკივილებით, სევდით, ოჯახური ისტორიებითა და რა თქმა უნდა საინტერესო რეცეპტებით!
მინდა აქვე აღვნიშნო რომ თავად შირინ ებადი უდიდესი სიყვარულით იხსენებს მამას, სიამაყით გვიყვება თუ როგორ თანასწორ უფლებიანად აღზარდა და განათლება მისცა ქალიშვილს იქ, სადაც ქალები დღესაც იჩაგრებიან და ისევე უუფლებონი არიან, როგორც მაშინ. სწორედ ქალთა და ბავშვთა უფლებებისათვის ბრძოლის გამო მიიღო მან მშვიდობის ნობელიანტის სტატუსი 2003 წელს.