Tag Archives: მზე

fall in love

რა შეიძლება გააკეთო შემოდგომის ლამაზ, სევდიან, ღრუბლიან, ან მზიან დღეებში?! თუ ეს კითხვა წელსაც ისევე დაუსვით საკუთარ თავს, როგორც შარშან, მე ჩემს პასუხებს შემოგაშველებთ 🙂 იმედია 20–ვე რჩევას გავითვალისწინებ და ნოემბრის ბოლოს გაკვეთილივით ჩაგაბარებთ მეგობრებო… 🙂

  1. ისიამოვნე შემოდგომის დღეებით, გაისეირნე ფეხით…
  2. გადაიღე ლამაზი ფოტოები ბუნებაში…
  3. გაანთავისუფლე სახლი არასასარგებო ნივთებისაგან…
  4. გაახალისე ირგვლივ შენი გარემო საშემოდგომო ნივთებით…
  5. გადმოალაგე  კარგად შენახული საშემოდგომო ტანსაცმელი…
  6. განაახლე შენი გარდერობი თუნდაც ერთი ახალი ნივთით…
  7. ატარე თბილი შარფები, ფერადი წინდები, მოხერხებული ფეხსაცმელები
  8. გაიკეთე ბორდოსფერი, ყავისფერი ან წითელი მანიკიური…
  9. გამოაცხვე არომატული კექსი და ცხელი ჩაი…
  10. სცადე რომელიმე ახალი რეცეპტით ვახშმის მომზადება…
  11. დააგემოვნე გოგრა და წაბლი…
  12. წაიკითხე ერთი ახალი ან კარგად დავიწყებული ძველი წიგნი.
  13. დაასრულე სამსახურში დროში გაწერილი საქმეები…
  14. გამოაღე ფანჯრები და შეიგრძნი შემოდგომის სიგრილე…
  15. გამოიძინე გემრიელად…
  16. წადი კინოთეტრში საყვარელ ადამიანთან ერთად ან უყურე ფავორიტი სერიალის ახალ სეზონს…
  17. ერთი დღე გაატარე  მშობლებთან, შვილებთან, და საყვარელ ადამიანებთან ერთად…
  18. ესტუმრე დიდი ხნის უნახავ, მონატრებულ ადამიანს…
  19. დაათვალიერე ახლომახლო მდებარე შენთვის საინტერესო, მაგრამ უნახავი ადგილი.
  20. იყიდე პატარა ყულაბა და დაიწყე საფულეში დარჩენილი ხურდების შეგროვება რაღაც კონკრეტული მიზნისათვის, ეს შეიძლება არ იყოს რაღაც გრანდიოზული, მაგრამ აუცილებლად  იქნება შენთვის სასურველი ნივთი…

 

 

კვირა დღე

ხანდახან ძალიან მძაფრად ვგრძნობ კვირა დღეების ჯადოსნურობას… სიკეთეებით, ღიმილებითა და ჩახუტებებით სავსე კვირა დღე მქონდა, საყვარელ ადამიანებთან ერთად წვიმიანი, ცივი დღის გატარება, ყოველგვარი ნაცრისფერისა და უღიმღამო ემოციების გადავიწყება, ფორთოხლისა და ლიმნის არომატით გაჯერებული, საკუთარი ხელით მომზადებული კექსის დაგემოვნება მეზობლის მოხუფული, ზამთრისთვის შენახული კომპოტის თანხლებით, ძველი ამბების გახსენება, ახლის მოყოლა, ერთ ოთახში ჩვენი შვილების ჟრიამული და ანთებული თვალები, რა უნდა გინდოდეს ამაზე მეტი კვირა დღეს ადამიანს?! Continue reading

საკუთარი ოთახი

მეგობარს ვუყვებოდი გუშინ, თუ როგორი ოთახი მქონდა ბავშვობაში… ოთახი რომელსაც ჩემს ძმასთან ვიყოფდი… დიდი არა, მაგრამ გრძელი და მყუდრო იყო, ორი ყვითლად შეღებილი ფანჯარა ჰქონდა და გარედან მზის ფორმის გისოსი…ამ ფანჯრებიდან დილაობით ოქროსფერი მზე შემოგვანათებდა და გვაღვიძებდა…ამ ფანჯრებიდან ჩანდა ჩვენი ფართო მწვანე ეზო…

ჩვენი ხე-გამოკრული და მყუდრო ოთახი თვისობრივად ორად იყო გაყოფილი, მარცხენა მხარეს ჩემი საწოლი იდგა პატარა ტუმბოთი, მარჯვენა  მხარეს ჩემი ძმის.  მარცხენა ფანჯრის წინ ჩემი სამუშაო ხის მაგიდა იყო წიგნებითა და პატარა ლარნაკით, რომელშიც ნაირნაირი პასტები და ფანქრები მეწყო, მარჯვენა მხარეს ჩემი ძმის მაგიდა, ერთი-ორი წიგნითა და რვეულით, ამ მაგიდებზე მამიკოს მოტანილი მინები გვედო რომელიც მე ავიჩემე მხოლოდ იმიტომ რომ ბებოს ედო მინა მაგიდაზე სამსახურში, იმ მინის ქვეშ სხვა მნიშვნელოვან ჩანაწერებთან ერთად გაზეთიდან ამოჭრილი ნოდარ დუმბაძის სურათი და ვიღაც უცხო თეთრ ფორმაში გამოწყობილი მეზღვაურის სურათი ედო…ჩვენი მაგიდების წინ კედელზე გაკვეთილების   ცხრილი და ორიოდე ხატი გვეკიდა… სულ მაღლა ბაბუას ნაქონი ვარდისფერი საათი, საერთოდაც ამ ოთახის მობინადრეები ადრე ბებია და ბაბუა იყვნენ, მერე ჩვენ შევსახლდით, ძველებური დიდი კარადა იდგა სარკით, იმ სარკეში სულ ვიპრანჭებოდი, კარადაში ჩემს ტანსაცმელებთან ერთად ჩემი ძმის ავლადიდებაც ეკიდა და ქვემოთ ბნელ კუნჭულში პატარა თეთრი ფეხსაცმელები ეწყო, ბებიას ნიშნობის დროს რომ ეცვა… მამაჩემი ამ ფეხსაცმელებს კარგა ხანს ინახავდა…მე კიდევ სულ კონკიას ბროლის ფეხსაცმელს მაგონებდა და ვინ იცის რამდენჯერ ჩამიცვამს და კაკუნ-კაკუნით მივლია ჩემს პატარა ოთახში… Continue reading

დილის განწყობა

ზაფხულის დილის განწყობა ყოველთვის სულ სხვაა, მით უფრო თუ მზიანი დილაა, ნათელი და თბილი… და კიდევ უფრო საოცარია თუ ამ დროს ზღვისპირა ქალაქში ცხოვრობ… მე ბათუმი არ მიყვარს, არც აქაური ვარ და არც არაფერი მაკავშირებს ამ ქალაქთან, უბრალოდ აქ ვცხოვრობ, ვამბობ რომ დროებით მაგრამ ამასობაში უკვე 3 წელი მიილია… მაგრამ ამ ქალაქისადმი ჩემი ინერტული დამოკიდებულება ხელს არაფრით არ მიშლის იმაში რომ მისი სილამაზე აღვიქვა, ზღვის მონაბერი ჰაერით დავტკბე და ხანდახან დილაობით ზღვისპირა ბილიკზე ვირბინო, თან ვივარჯიშო და თან ვიფიქრო ამ ქალაქივით ლამაზ მომავალზე… თუმცა ზუსტად ვიცი რომ აქედან გადაბარგების შემდეგ აქაურობაც მომენატრება და ზღვისპირიც… მაგრამ მანამდე ვფიქრობ კიდევ ბევრი დროა… Continue reading

არასაბავშვო ძილისპირული ფიქრები

კვირა საღამოა… როგორც ყოველთვის მარტოობის, სიჩუმის, სიწყნარის საღამო… ისე მივეჩვიე ასეთ მარტოობას რომ ხანდახან მეშინია, რომ ვერ გადავეჩვიო?! ზოგჯერ სიჩუმეს სიმშვიდე მოაქვს, სიმშვიდეს სიწყნარე, მაგრამ ხანდახან ეს სიჩუმე ძალიან გვაშინებს ხოლმე.. შიში კი თავის მხრივ უამრავ ემოციებს აღძრავს ჩვენში, იმ ემოციებს, მთელი ძალებით რომ ყველაზე ბნელ კუთხეში ვმალავთ…

ზოგჯერ ძალიან ლამაზად ღამდება და დილაც ლამაზად თენდება, ცაზე ვეებერთელა ყვითელი მზე ამოცურდება და გული თავისთავად ღიღინებს ბავშვობაში ნასწავლ მისალმებას, “მზეო მზეო ცხრათვალა, ვის უცინი ვისა?”… და ისიც მზის სხივებით გპასუხობს “შენ გიცინი პატარავ, დილა მშვიდობისა!”

მაგრამ… Continue reading

ჩემი შემოდგომა…

შემოდგომის დღეებმა სრულიად დამიმონა… წვიმიანმა ამინდებმა მზე მომანატრა და შეწყვეტილი ვარჯიში, მიზანი დასახული მაქვს მაგრამ როგორც ყოველთვის ამ მიზნისკენ მიმავალ გზას ბევრჯერ ავცდი (ავცდები)… ადამიანს უნდა ჰქონდეს ნებისყოფა!!! ეს ჭეშმარიტებაა, მაგრამ როგორ უნდა შეინარჩუნო მუდმივად ნებისყოფა და როგორ არ უნდა დაკარგიო მოტივაცია???  აი ეს რთული ამბავია…

240425-130RPQ11363

ოცნებებში ვცხოვრობ… საერთოდაც როცა შემოდგომა დგება ჩემს არსებას ოცნებები სტუმრობენ და გაზაფხულის მზის ამოსვლამდე არ მტოვებენ…  დიდი დროა მანამდე მაგრამ ეს დრო შარშანაც გავძელი, შარშანწინაც, იმისწინაც და რავიცი იმედია ახლაც გავძლებ… Continue reading