დილით 6 საათზე გამეღვიძა… მაგრამ ჯადოსნური აღარაფერი იყო… მოუთმენლობის და სიხარულის განცდებს არ გავუღვიძებივარ, უფრო სევდამ გამაღვიძა, სევდამ იმისა რომ აღარაფერი აღარ იყო ჯადოსნური…
არც საწოლიდან წამოვფრენილვარ და არც სამზარეულოში გავქცეულვარ ჩემი დაბადების დღის ყოველთვის სასწაულად ლამაზი და დიდი ტორტის სანახავად, ჩემი ტორტები რომელსაც დედა ქმნიდა სულ მარწყვისა და ალუბლების იყო, სულ ჩახატული და ისეთი გაჭრა რომ მენანებოდა მუდამ… არც მშობლებს მოულოციათ კოცნებით დილით, არც საჩუქრები დაუხვედრებიათ მაგიდაზე და არც მეზობლებს უმღერიათ სიმღერა… არც მამიდას დაუძახებია პირველი, მუდამ სასურველი საჩუქრების გადმოსაცემად…
კუშის ბლოგი 