Home, Sweet Home…

 

რაღაც არანორმალურად მენატრება ჩემი სახლი… სიგიჟემდე…ისეთი სევდა შემომერია რომ არ ვიცი რა ვქნა…. ვერც წასვლას ვახერხებ, ვინც მუშაობთ ადვილად გაისიგრძეგანებთ შინ ვერ ყოფნის ტკივილს…

მენატრება ბავშვობა და ის სილაღე რაც მხოლოდ პატარებს სჩვევიათ…მენატრება ჩემი დიდი სახლის დიდ ეზოში აღმა–დაღმა ბოდიალი, ჩემი ეზოს ყვავილებით გაბრუება, ჰამაკში ჩაწოლა და წიგნების იქ კითხვა, ჩემი ეზოს ხილის მირთმევა, მენატრება ჩემი სახლის დალაგება და გალამაზება, ის რაც ასე ძალიან მეზარებოდა ხოლმე…მენატრებიან ჩემი ბავშვობის მეგობრები, რომლებიც დაიფანტნენ და ურთიერთობების განელდა…

ანგელოზები ყველგან არიან…

ოსნე საიეშტადი გაცნობისთანავე რომ შევიყვარე აღარ დავიწყებ ამის მოყოლს…. დაბადების დღეზე   საჩუქრად ასე დამაინტერესებელი და ჯერ კიდევ ახალი გამოცემული  “გროზნოს ანგელოზი” მისახსოვრეს, უცებ, სულ უცებ შევისრუტე მთელი ისტორია… რა აღმოვაჩინე იცით? ანგელოზები ყვველგან არიან, სულერთია მას სად იპოვით, დამპყრობელ და ძალაუფლების მოყვარე რუს ხალხში თუ ფანატ და მეომარ ჩეჩნებში…  რა ხდებოდა ჩეჩნეთში? 90–იანი წლებიდან მოყოლებული ლამის დღემდე ყველაფერს რაც იქ ხდებოდა რეალურად ამ წიგნის ფურცლებზე გაგანდობენ… თქვენ კი არათუ გულგრილი არამედ შეძრწუნებულნი დარჩებით და დამიჯერეთ უთუოდ გაგიელვებთ ფიქრად – მადლობა ღმერთს რომ იქ არ დავიბადე… მოკლედ კიდევ ერთხელ წაიკითხავთ  დიდ და დაუსრულებელ მტრობაზე, დიქტატორ ლიდერებზე,  ბავშვობადაკარგულ მომავალ თაობაზე, შვილმკვდარ დედებზე, ტერორისტ გოგონებზე, და ცოტაც სიკეთეზე რომელსაც გროზნოს  ანგელოზი  ჰადიზატი ასე დიდსულოვნათ ასხივებს…  პატარა სინათლის სხივი ამდენი მტრობის და ბოროტების ფონზე….