როგორა ხარ მეგობარო?!

დიდი ხანია არ გამოვჩენილვარ, ძალიან, ძალიან დიდი ხანია! ბევრჯერ მინდოდა დამეწერა მაგრამ რატომღაც ვერ შევძელი, მიზეზებს რა დალევს ხომ იცით, თუკი ადამიანი მათ ძებნას დაიწყებს…  იკითხავთ ალბათ, ახლა რამ გაგახსენა აქაურობაო?! მინდა ყველაზე გულწრფელი და უღრმესი მადლობა გადავუხადო ჩემს მკითხველებს, რომლებმაც სოციალურ ქსელში არ დამივიწყეს, მომწერეს და დაინტერესდნენ რატომ გავქრი და რატომ აღარ ხვდებოდათ პოსტები აქ?! რამე ხომ არ მიჭირდა და საერთოდ ხომ არ ვაუქმებდი აქაურობას… ეს იმდენად მოულოდნელი იყო ჩემთვის და თან საკმაოდ ბევრისგან, გული ამიჩქარდებოდა ხოლმე რომ ვკითხულობდი და დასჯილი ბავშვივით მრცხვენოდა თან! ამ ბლოგმა იმდენი ადამიანი გამაცნო, მათ შორის ისინიც, ვინც აქ კომენტარებს  ვერ მიტოვებს  და პირადში მწერს, იმდენ სითბოს ვიღებ და იმდენ მოკითხვას რომ განა შევძლებ ამ ბლოგის გაუქმებას?! რა თქმა უნდა ვერა!

რა ხდებოდა ამ 4 თვის მანძილზე? მას შემდეგ რაც 2018 დადგა და მეც ცოტა გულისტკივილით სავსე პოსტით შევხვდი?! საერთოდაც არაფერი, ვმუშაობდი, ვსწავლობდი, საოჯახო საქმეებით ვკავდებოდი და მერე ისევ თავიდან…  ვმუშაობდი, ვსწავლობდი, საოჯახო საქმეებით ვკავდებოდი… ვკითხულობდი, მაგრამ რომ მჩვევია ისე ვერა, ვმუშაობდი და რაღაც ახალი საკითხებიც ვისწავლე, ადამიანებიც გამოვცადე და საკუთარი თავიც, მე ვიტყოდი რომ უკმაყოფილო არ ვარ… 🙂  როგორც ყოველთვის გზაში ვიყავი, ხან მივლინებებში და ხანაც მშობლიურ ორ ქალაქს შორის, რომლის გზაც სულ მე გავცვითე მგონი 🙂 ჩემი საყვარელი ბიჭი და ცელქი ანაკოც კარგად არიან, ყოველდღიურ რუტინას მივყვებით და ნელნელა მზიანი გაზაფხულიც შემოგვეპარა… ამ წელიწადში რამოდენიმე მიზანი მაქვს დასახული, წინასწარ ვიცი რომ რთული იქნება მაგრამ მჯერა გამომივა! 🙂 ძალიან კი მინდა…

ადრე დავწერე ადამიანთა ცვალებადობაზე, ვწერდი იმაზე თუ, როდის ვხვდებით ადამიანები ერთმანეთს რატომ და რისთვის, ან კიდევ უფრო მეტი რატომ ვშორდებით?!   დღესაც ისევ ვიფიქრობ ამ საკითხებზე და მაინც ვერ გამირკვევია საბოლოოდ…

ხშირად ჩემს თავს ვეუბნები ” გაიღიმე ვერა, ყველაფერი კარგადაა და მეტიც კიდევ უფრო უკეთესად იქნება!” მართალია ხანდახან არ მჯერა ხოლმე, მაგრამ საერთო ჯამში მაინც მაიმედებს 🙂 არ ვარ იდეალური და მეტიც არ ვიქნები, განსაკუთრებით იმათ გამო ვისაც არ მოვწონვარ, როგორ ვაგულიანებ ჩემს თავს ნეტავ იცოდეთ, რომ წინ ვიარო და გზაზე ყველა მყეფარ ძაღლს არ გავხედო, კიდევ სულ ვუმეორებ რომ  შეცდომები არ გავიმეორო და საკუთარი თავი ამ შეცდომებით შევიყვარო… დანარჩენს შემდეგ პოსტებში მოგიყვებით, მოკლედ დავბრუნდი 🙂

სიყვარულით თქვენი ვერა 🙂