ჩემი ბერძნული დღეების ნოსტალგია…

სიამოვნებით წავიდოდი სადმე და დავისვენებდი, განსაკუთრებული სიამოვნებით ვეწვეოდი საბერძნეთს კიდევ ერთხელ, არასოდეს დამავიწყდება როგორ ლამაზად და მხიარულად შევხვდი ახალ წელს ათენში, ის ორი კვირა რაც იქ გავატარე, ეს იყო სრული სიმშვიდის, სიამოვნების “ჭამის, ლოცვის და სიყვარულის”  12 დღე საყვარელ კაცთან ერთად…ჩემი საყვარელი ადამიანისთვის  ეს იყო ლამის მეორე სამშობლოდ ქცეულ ქვეყანაში დაბრუნება…მაგრამ ჩემთვის სრული სიახლე გახლდათ,  ეს იყო ჩემი მშვენიერი მაგრამ სულ რაღაც 3 წლით დაგვიანებული  თაფლობისთვე…  საყვარელი ადამიანი რომ დილით მძინარეს გეფერება, ამ ფერებაში რომ გეღვიძება და ახალგამოწურული ბერძნული ფორთოხლის წვენის სურნელი რომ გიღიტინებს, გაცოცხლებს და მთელი დღის მანძილზე ყველაფერი რომ აღგაფრთოვანებს ესაა სრული იდილია… ახალი გარემო, ახალი სამოსი, ახალი ხედები,  ბევრი სუვენირი, საყვარელი ადამიანების ნახვა, მათი მოფერება, უცხო ქუჩებში ხეტიალი და განახლებული გაფერადებული გამოცდილი  სიყვარული…მომენატრა ეს გრძნობა, საოცრად მომინდა ამ ყველაფრის თავიდან განცდა… ყველაზე ტკბილად ქუჩებში ხეტიალი მახსენდება, ყველგან  მუსიკა და კიდევ წაბლი, ჩემს თვალწინ შემწვარი წაბლის დიდი კაკლები… მოკლედ იქ ყველაფერი ისე იყო როგორც გამგზავრებამდე ვოცნებობდი, ან კიდევ უფრო მეტიც, როგორც რომანტიკულ ფილმებში მინახავს…

შეიძლება დღევანდელ ცხელ სამუშაო დღეს  სულაც არ გამხსენებოდა ჩემი ბერძნული თაფლობისთვე და ლამაზი მოგონებები შემთხვევით რომ არ მეყურებინა კადრები ძველი ფილმიდან “ჩემი დიდი ბერძნული ზაფხული”…  თავისუფლად შეიძლება უყუროთ ამ ფილმს ხალისით, ვისაც ბერძნული ჰაერი გისუნთქიათ გაიხსენოთ და ვისაც არა გეგმა შეადგინოთ, როგორ გაატაროთ ერთი ლამაზი ბერძნული ზაფხული, წელს თუ არა მომავალში… მე კიდევ დაველოდები როდის მიმიპატიჟებებ ბერძენი ღმერთები თავიანთ სამფლობელოში ჩემს სიყვარულთან ერთად…

P.S. არა რა, აშკარად მჭირდება უდარდელი და უცხო დღეები…. თქვენც ხომ?